พระอาจารย์เสาร์ กนฺตสีโล

พระอาจารย์เสาร์ กนฺตสีโล

 นามเดิม เสาร์
 ฉายา กนตสีโล
 เกิดวันที่ 2 พฤศจิกายน 2402 (วันจันทร์ แรม ๔ ค่ำ เดือนยี่ ปีระกา)
 ที่บ้านข่าโคม ตำบลหนองขอน

 อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี
 อุปสมบท ที่วัดใต้ อ.เมือง จ.อุบลราชธานี
 และได้ญัตติเป็นพระธรรมยุตที่วัดศรีทอง (วัดศรีอุบลรัตนาราม)
 มีพระครูทา โชติปาโล เป็นพระอุปัชฌาย์
 เจ้าอธิการสีทา ชยเสโน เป็นพระกรรมวาจารย์
 พระอาจารย์เสาร์ได้เป็นเจ้าอาวาสวัดเลียบ
 เปิดสำนักปฏิบัติธรรมขึ้น ณ วัดเลียบ
 ลูกศิษย์ที่มีชื่อเสียงของท่านคือพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต

พระอาจารย์เสาร์  ที่วัดดอนธาตุ

   ท่านพระอาจารย์เสาร์ได้อุปสมบทจำพรรษาอยู่หลายวัด อาทิวัดบูรพา วัดเลียบ ปี พ.ศ. 2534ท่านได้เป็นเจ้าอาวาสวัด
เลียบนานถึง 10 พรรษา ด้วยมุ่งมั่นทำความเพียรด้วยการเจริญภาวนาท่านได้จาริกธุดงค์อยู่ในป่ารกชัฏ หาสถานที่วิเวกเพื่อ
ฝึกจิต เจริญสมาธิภาวนา และพิจารณาสมาธิธรรมสถานที่เดินธุดงค์ไปหลายแห่ง อาทิ อำเภอสว่างแดนดิน จ.สกลนคร
พระธาติพนม จนถึงอำเภอเชียงคาน ที่ภูฟ้า ภูหลวง และที่บ้านดงยาง อ.หลองหาน จ.อุดรธานี ในปี พ.ศ. 2480 ท่านได้
จาริก กับพระอาจารย์ดี ฉันโน ปักกลดที่วัดดอนธาตุที่ตั้งอยู่กลางแม่น้ำมูล ต.ทรายมูล อ.พิบูลมังสาหาร จ.อุบลราชธานี
และพักครั้งคราวที่วัดดอนธาตุ ระหว่างปี พ.ศ. 2480 – 2483 ในปีสุดท้าย พ.ศ. 2484 ท่านได้จำพรรษาอยู่ที่วัดดอนธาตุ
1 ปี ก่อนจะมรณภาพ

นิสัยท่านอาจารย์เสาร์ นิสัยชอบก่อสร้าง ชอบปลูกพริกหมากไม้ ลักษณะจิตเยือกเย็น มีพรหมวิหารทำจิตดุจแผ่นดิน มีเมตตาเป็นสาธารณะ เป็นคนพูดน้อย ยกจิตขึ้นสู่องค์เมตตาสุกใสรุ่งเรือง เป็นคนเอื้อเฟื้อในพระวินัย ทำความเพียรเป็นกลางไม่ยิ่งหย่อน พิจารณาถึงขั้นภูมิละเอียดมาก ท่านบอกให้เราภาวนาเปลี่ยนอารมณ์แก้อาพาธได้
อยู่ข้างนอกวุ่นวาย เข้าไปหาท่านจิตสงบดี เป็นอัศจรรย์ปาฏิหาริย์หลายอย่าง จิตของท่านชอบสันโดษ ไม่มักใหญ่ใฝ่สูง หมากไม่กินบุหรี่ไม่สูบ ท่านแดดัง (พระครูทา โชติปาโล) เป็นอุปัชฌายะ เดินจงกรมภาวนาเสมอไม่ละกาล น้ำใจดี ไม่เคยโกรธขึ้นให้พระเณรอุบาสกอุบาสิกา มักจะวางสังฆทานอุทิศในสงฆ์สันนิบาต แก้วิปัสสนูฯแก่สานุศิษย์ได้ อำนาจวางจริตเฉยๆ เรื่อยๆ ชอบดูตำราเรื่องพระพุทธเจ้า รูปร่างใหญ่ สันทัด เป็นมหานิกาย ๑๐ พรรษา จึงมาญัตติเป็นธรรมยุตฯ รักเด็ก เป็นคนภูมิใหญ่กว้างขวาง ยินดีทั้งปริยัติปฏิบัติ ลักษณะเป็นคนโบราณพร้อมทั้งกาย วาจา ใจ เป็นโบราณทั้งสิ้น ไม่เห่อตามลาภยศสรรเสริญ อาหารชอบเห็ด ผลไม้ต่างๆ ชอบน้ำผึ้ง


ฉันเห็ดเบื่อ

หลวงปู่เสาร์นี่ เห็ดมันเกิดขึ้นตามวัด บอกเณรไปเก็บ เณรเก็บเห็ดอันนี่ไปหมกไฟให้กิน เณรก็ไปเก็บได้ประมาณเต็มถ้วยก๋วยเตี๋ยวหนึ่ง เอามาห่อหมกเสร็จแล้วก็ไปถวายหลวงปู่ หลวงปู่ก็ฉันจนหมด ทีนี้ไอ้เราพวกเณรนี่ก็ทำห่อหมก เณร ๕-๖ องค์ตักแจกกันคนละช้อนๆ ๆ ฉันอาหารยังไม่ทันอิ่มเลย สลบเหมือดทั้ง ๖ องค์ ทีนี้

อุ๊ย! เณรเป็นอะไรๆ ถามมันดูซิว่ามันเป็นอะไร

เณรก็ กินเห็ดเบื่อ

รู้ว่าเห็ดเบื่อทำไมถึงไปกินล่ะ

ท่านอาจารย์พากิน

ข้าไม่ได้กินเห็ดเบื่อ ถ้าข้ากินเห็ดเบื่อข้าก็เมาตายสิ

หลวงปู่เสาร์ฉันเป็นชามนั่งยิ้มเฉย แต่เณรฉันคนละช้อน ฉันข้าวยังไม่อิ่มเลย สลบเหมือดไปเลย อันนี้จิตของเรานี่มันปรุงแต่งได้ จะให้มันแพ้หรือมันชนะมันก็ทำได้


เดินจงกรมแข่งหลวงปู่เสาร์

สมัยที่หลวงพ่อ (หลวงพ่อพุธ ฐานิโย) เป็นเณรอยู่ใกล้ๆ ท่าน ถ้าวันไหนเราคิดว่าจะเดินจงกรมแข่งกับท่านอาจารย์ใหญ่ วันนั้นท่านจะเดินจงกรมไม่หยุด จนกว่าเราหยุดนั่นแหละท่านจึงจะหยุด ท่านจะไม่ยอมให้เราชนะท่าน เวลาท่านสอน สอนสมาธิ ถ้ามีใครถามว่า ส่วนใหญ่คนอีสานก็ถามแบบภาษาอีสาน

"อยากปฏิบัติสมาธิเฮ็ดจั๋งได๋ญ่าท่าน"

"พุทโธสิ"

"ภาวนาพุทโธแล้วมันจะได้อีหยังขึ้นมา"

"อย่าถาม"

"พุทโธแปลว่าจั๋งได๋"

"ถามไปหาสิแตกอีหยัง ยั้งว่าให้ภาวนา พุทโธ ข้าเจ้าให้พูดแค่นี้"

แล้วก็ไม่มีคำอธิบาย ถ้าหากว่าใครเชื่อตามคำแนะนำของท่าน ไปตั้งใจภาวนาพุทโธ จริงๆ ไม่เฉพาะแต่เวลาเราจะมานั่งอย่างเดียว ยืน เดิน นั่น นอน รับประทาน ดื่ม ทำ ใจนึกพุทโธไว้ให้ตลอดเวลา ไม่ต้องเลือกว่าเวลานี้จะภาวนาพุทโธ เวลานี้เราจะไม่ภาวนาพุทโธ ท่านสอนให้ภาวนาทุกลมหายใจ